Οι ντενεκέδες

Η αξία ενός ποιήματος, κατά την κρίση μου, μπορεί να φανεί και από την έκβαση ενός περί αυτό πειράματος ως εξής: επιλέγει κάνεις από ένα ποίημα στίχους διάφορους και σκόρπιους τους οποίους στη συνέχεια παραθέτει σε ένα νέο μόρφωμα, ένα νέο ποίημα ας πούμε. Εάν το δεύτερο αποπνέει τη δυναμική και μεταδίδει την αίσθηση του πρώτου, τότε ούτε το δημιούργημα ούτε ο δημιουργός (τα αρχικά) είναι τυχαία. Το πείραμα που ακολουθεί βασίζεται στο πρωτότυπο ποίημα "Ο Ακριθάκης. Ο Μυταράς. Ο Φασιανός κι' άλοι τέτιοι ντενεκέδες" του Γιάννη Γαλανού (1929 - 2014), από τη συλλογή "Γαλάζιος Ουρανός", Αθήνα 1998 - Παράφραση: Χ.Δ.Τ.

Η τέχνη έχει σκοπό

πονάει για τον άνθρωπο

μάχεται

άλοι Εμπειρίκοι ετούτοι

στα αρχίδια μας όλα

στον κώλο μας ο λαός

που τους ταΐζει ο ηλίθιος

δάσκαλοι λέει

τί δασκαλέβουν

το σινάφι

με τους δικηγόρους τους

με το αζημίωτο

με τα φακελάκια

οι δάσκαλοι διδάσκουν

τον Χριστό ο Γκρέκο

τη φύση ο Βαν Γκογκ

αφτοί τί διδάσκουν;

την αρλούμπα

την διαστροφή;

την ανωμαλία;

πιούς βελτιώνουν;

και έχουν τέτια πόστα

οι Εμπειρίκοι μας

ακόμα; 

ελέφθεροι βέβαια

όχι στο τρελοκομείο

φτάνουν οι ανοχές

η τέχνη είναι για όλους

όχι μόνο για τους κουνιστούς σνομπ

για όλους.