Έλλειψις πλέον πρωτοτύπων στίχων τε άμα και εμπνευσμένων

Τίποτα δεν κατεβαίνει
το μυαλό όσο κι αν στύβω

στίχος προκοπής ούτε ένας
τί κι αν όλο πίνω σλίβο*

φαίνεται έχω πια ξοφλήσει
εις της ποίησης τον στίβο

και την εύνοια έχω χάσει
από τον Θεό το Φοίβο

κι έτσι τώρα είναι χρόνια
που όλο στο ίδιο το μοτίβο

γράφω κι είναι απελπισία
δε μπορώ πια να το κρύβω

στιχουργό λες να προσλάβω
και αδρά να τον αμείβω;

εμπνευσμένο αχ! με θυμάμαι
τα χεράκια μου να τρίβω

τώρα πια αν με διαβάσεις
σου δηλώνω πως τα νίβω.

*σλίβο: συντομογρ. για το slivovice, απόσταγμα από δαμάσκηνα, συνηθισμένο σε χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης