Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

Το παράξενο ζευγάρι

Είδα πάλι χθες το βράδυ
το παράξενο ζευγάρι
στον περιφερειακό του Λυκαβηττού
που είχα πάει, για άσκηση, να τρέξω
πάντα στη γειτονιά και πάντα μαζί
δεκαετίες τώρα τους ξέρω
έχω πια τα σαρανταπέντε πατήσει
κι αυτοί πιστεύω σίγουρα τα εξήντα
είχαν ένα βιβλιοπωλείο παλιά
είχε αλλάξει δυο τρεις διευθύνσεις
η τελευταία νομίζω κοντά στην πλατεία
στη Σπυρίδωνος Τρικούπη, δίπλα στο βιντεοκλάμπ
(που κι αυτό πια δεν υπάρχει)
τα βιβλία τους ήταν επιλεγμένα
κάπως "εναλλακτικά" και ορισμένα
ίσως από δεύτερο χέρι
όλο μαζί ήταν εκεί
και όλο μαζί τους έβλεπες έξω
να περπατούν και να συνομιλούν
δεν είχαν στο παρουσιαστικό τους
κάτι ξεχωριστό, μικρόσωμη πολύ ήταν εκείνη
και εκείνος ψηλότερος από το συνηθισμένο
και τα ρούχα τους απλά, πολύ αδιάφορα
το είδος του ανθρώπου δηλαδή
που δίπλα σου περνά
και δεν γυρνάς να τον κοιτάξεις
ούτε εύκολα μπορείς να τον θυμηθείς
ή να τον περιγράψεις
εντυπωσιακό μόνο ήταν
που ήταν όλο πάντα μαζί
και όλο μιλούσαν, δηλαδή εκείνη κυρίως μιλούσε
αυτός πιο πολύ άκουγε και ανταποκρινόταν
και πάντα  χαμηλόφωνα, διακριτικά, πολιτισμένα
και με ζωντάνια και ενδιαφέρον πολύ
το όλο αντίθετο με άλλα λόγια
από κείνα τα ζευγάρια που βλέπεις
στο καφέ ή το ρεστωράν
που κάθονται αμίλητοι για ώρα
και κοιτάει ο καθένας το δικό του κενό
λες κι έχει κυλήσει από μέσα τους η ζωή
λες κι έχουνε πεθάνει, μόνο που δεν το ξέρουν
ή που τσακώνονται συνέχεια και φωνάζουν θυμωμένα
ο ένας στον άλλον, ακόμα και μπροστά σε τρίτους,
και στα μάτια τους το βλέπεις ότι μισούνται σχεδόν

Το βιβλιοπωλείο δεν το έχουν πια
κι όταν τους βλέπω στο δρόμο
ο άντρας σπρώχνει ένα αυτοσχέδιο καρότσι
με ένα σάκο πάνω στερεωμένο
και σταματούν κάθε τόσο
το βάδισμα και τη συνομιλία
και ψάχνουνε στους κάδους, στα σκουπίδια
όπως και τόσοι άλλοι από τότε
που ξέσπασε αυτή η απαίσια Κρίση

Το τί κάνουν τα αντικείμενα που μαζεύουν
τα πουλάνε; τα ανακυκλώνουν;...δε μπορώ να φανταστώ

Ούτε μπορώ να φανταστώ
ότι θα έρθει (αν έρθει) μια μέρα
που θα δω τον έναν μοναχά
γιατί ο άλλος θά 'χει φύγει.

Δεν υπάρχουν σχόλια: